R, ေဂ်

               ဘာေတြကိုလုပ္ၾကမွာလဲ

 တစ္ေနမွာကၽြန္ေတာ္ဆီသို႔ mail တစ္ေစာင္ေရာက္လာပါတယ္

ဘယ္သူေမးလ္ လဲလို႔လွမ္းၾကည္လိုက္တဲ့ခါ ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းမေလး

 ဆီကျဖစ္ေနပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္ဖြင့္ဖတ္လိုက္တဲ့အခါ..

          မင္းကိုငါေျပာျပမယ္တဲ႔ ေလာကမွာ လူႏွစ္မ်ိဳး ႏွစ္စားပဲ ရွိတယ္....
မင္းခ်မ္းသာခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ စီးပြားေရးလုပ္တဲ႔....
လူမႈေရးေတာ့ ဘာမွမလုပ္နဲ႔တဲ႔...
ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ငါေတြ႔ဖူးတဲ႔ သူေဌးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ
လူမႈေရးပတ္သက္ရင္ ဘာမွမလုပ္ဘူးတဲ့...
သူတို႔ေတြဟာ သူတို႔တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းကိုပဲ..
အခ်ိန္ျပည့္စဥ္းစားေနက်တာတဲ့...
သူတို႔မွာ သူမ်ားဆီကေန ဘယ္လုိပိုက္ဆံရမလဲဆိုတာကိုပဲ..
စဥ္းစားေနတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္.....
ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမန္မာ လူမ်ိဳးေတြကေတာ့ အမ်ားအားျဖင့္ သနားတတ္ၾကပါတယ္..
အဲလိုသူမ်ားကို သနားေနရင္ဘယ္ေတာ့မွ အရမ္းၾကီးပြားခ်မ္းသာမွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ေျပာပါတယ္..
ဒီေနရာမွာ ေျပာစရာ တစ္ခုရွိပါတယ္...ဘာလဲဆိုေတာ့ လူမႈေရးမလုပ္မွ သူေဌးျဖစ္ေတာ့မွာလား ဆိုတာပါပဲ..ဟိုးေရွးေခတ္တုန္းကဆိုရင္ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ လႈေနတာေတာင္ မေလ်ာ့ပါးပဲ ထပ္ၿပီးခ်မ္းသာလာတဲ့ သူေဌးၾကီးတစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိပါတယ္..
ဘာပဲ ေျပာေျပာပါ... ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ လူမႈေရးသမားပဲ ျဖစ္ဖို႔မ်ားပါတယ္ ...
ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြက ေတာင္းေတာင္ မေတာင္းရေသးဘူး
မ်က္လံုးေလးနဲ ၾကည့္တာနဲ႔ တင္ေပးခ်င္ကမ္းခ်င္ေနတာမ်ိဳးပါ...
သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရာ ဘယ္လုပ္မွာလဲ ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိပါရေစ....
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျမင္ခ်င္းဆိုတာကေတာ့ မတူၾကပါဘူး..
သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရာ ဘယ္လိုျမင္လဲဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဒီ POSTေလးေအာက္မွာ
ေဆြးေႏြးၾကည့္ၾကမယ္ဗ်ာ....ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ မခ်မ္းသာရင္ေနပါေစ
ဘဝကိုေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ျပည့္ျပည့္စံုစံုေလး ျဖတ္သန္းရရင္
ေက်နပ္ပါေၾကာင္း ဆႏၵာျပဳရင္း.....စာတေစာင္ေရာက္လာတယ္..ေဆြးေႏြးတာေပါ႔

 ဘယ္လိုျမင္လဲ တဲ့

      ဒါနဲဘဲေနာက္တစ္ေန႔ သူဆီးကိုကၽြန္ေတာ္ mail ျပန္လိုက္ပါတယ္

   အျမင္ေတြေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ဗ်ာ    

ေလာကမွာ လူတိုင္ဟာ ခ်မ္းသာခ်င္တဲ လူေတြပဲမ်ားပါတယ္

ဒါေပမယ့္အဲဒီလူတိုင္ဟာ လူမွဳေရးမလုပ္ရင္ ဘယ္ကလာၿပီးဥစၥာ ရမွာလည္းဗ်ာ

   ဒီေနရာမွာ နည္းနည္းေလး ရွင္္းျပပါရေစ

ခဗ်ားလည္းစဥ္းစားၾကည္႔ပါ

အလုပ္သမား အမ်ားေတြကို ပိုင္ဆိုင္နိုင္ၿပီးျဖစ္တဲ ့သူေဌးတစ္ဦဟာ

ဒီထက္ပိုၿပီးခ်မ္းသာဖို႔ အလုပ္ လုပ္တာပဲမဟုတ္လား အဲဒီသူေဌးဟာ

ကိုယ့္အလုပ္သမားေတြအေပၚလူမွဳေရးကင္းမဲ့ရင္ ဒီအလုပ္သမားေတြဟာ

သူ႔ုအလုပ္ေတြကို ၾကိဳးစားၿပီး လုပ္ၾကမွာမဟုတ္သလို ေရသာခိုၿပီးအရွာင္

ယူသြားၾကပါလိမ့္မယ္

သူ႔ုေငြေတြ အနည္းငယ္ဆံုးရွဳံးသြားနိဳင္သည္

ေနာက္တစ္ခုေရးျပေပးပါမယ္  

                   နိုင္ငံအုပ္စိုးတဲ့ သမၼတတိုင္းဟာခ်မ္းသာၾကပါတယ္

                   ဒီသမၼတတိုင္းဟာလည္း လူမွဳေရး မလုပ္လိုမရဘူးဗ်ာ

                   လူႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္ဆိုတာမမွားပါဘူး

                        အဲဒီလူတိုင္းဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို္ယ္စီရွိၾကမွာပါ

                 ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို အေကာင္းအထည္ ေဖာ္တဲေနရာမွာ

                လြတ္လပ္စြာလုပ္ကိုင္နို္င္ဖို႔ပဲ

                    ငါပိုင္တယ္ ငါဆိုင္တယ္ ဆိုၿပီးကိုယ္က်ိဳးစီးပြားကိုပဲ

              အဲဒီသမၼတလုပ္မယ္ဆိုရင္ သူ႔နိုင္ငံေတာ္ၾကီးဟာၿငိမ္းခ်မ္းမွဳ

              ရွိမွာမဟုတ္သလို သူ႔အက်ိဳးစီးပြားဟာ ပ်က္စီးေစၿပီး သမၼတ

             ရာထူးမွႏွုတ္ထြက္ရပါလိမ့္မယ္

                   သမၼတရာထူးမရွိလွ်င္ သမၼတလုပ္စဥ္က လူမွဳေရးမလုပ္ခဲ့တဲ့

             သူ႔ကို နိုင္ငံသူ နိုင္ငံသားေတြက က်ိန္ဆို႐ိဳက္သတ္ၾကပါလိမ့္မယ္

             ဒီေတာ အဲဒီလူဟာ စိတ္ခ်မ္းသာမွာလား ဘယ္လိုေနမွာလည္း

             ျမင္တဲ့သိတ့အတဲ့အတိုင္းပဲ ဒို႔ျမန္မာနိဳင္ငံ ဘယ္ေတာ့ခါမ်ားၾကီး

             ပြားခ်မ္းသာမွာလည္း သမၼတလုပ္ၿပီး လူမွဳေရးမလုပ္တဲ့လူတစ္စုေၾကာင့္

             စိတ္ဒုကၡေတြေရာက္ၾကတာ ဆင္းေရးေနၾကတာ

  ကၽြန္ေတာ္အေတြးတစ္ခုေရးျပေပးပါမယ္ 

             ကိုယ့္ကိုခ်စ္လာတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ျပန္ခ်စ္ဖို႔

            ၾကိဳးစားရပါမယ္ ခ်စ္လို႔မရရင္ေတာင္မွ မုန္းပစ္ဖို႔ကိုစိတ္မကူးသင့္ပါဘူး

            လူဘ၀မွာ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေနနိဳင္ဖို႔ အလုပ္ လုပ္ရ

           သလို လူမွဳေရးလည္းလုပ္ရမယ္ေလ ငါစိတ္ခ်မ္းသာရင္ၿပီးေရာ့ ဆိုၿပီး

           စြမ္ၾကီးလုပ္မယ္ဆိုရင္ လူတစ္ဘက္သားကိုအလွ်င္ေငးၾကည္႔သင့္ပါတယ္

     သင့္အေနနဲဒီေနရာမွာတစ္ခုစဥ္းစားေပးေစခ်င္ပါတယ္၊   လူမွဳေရးအရေတာင္းဆို

           လာတဲ့အခြင္းအလင္း တစ္ခုကိုေပးသင့္ပါသလား (သို႔) မေပးသင့္ဘူးလား

                                                  
ျပန္လည္ေျဖၾကားေပးေစခ်င္ပါတယ္ လိ ုဆႏၵျပဳရင္ ေဆြးေႏြးလာတဲ

  သူငယ္ခ်င္းမေလတစ္ေယာက္အတြက္ တင္ျပလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္

                   ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ အားလံုးအတြက္  

            ဤေဆာင္းပါးသည္ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္း မေလးတစ္ေယာက္ ေဆြးေႏြးလာသည္႔

ကိစၥကိုေရရြည္ ၿပီးတင္လိုက္ရျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း လူသားတို႔အားလံုးႏွင္္သက္ဆိုင္

ေသာ စဥ္စားေဝဖန္စရာတစ္ခု ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္ သို႔ျဖစ္ပါ၍လူသားတို႔သည္မိမိကိုယ္က်ိဳးအတြက္

မလုပ္မည္ ဘာကိုအလွ်င္လုပ္ရမည္ ဆိုတာကိုေဝဖန္ၾကရင္ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပလိုက္ေသာ ဤဆာင္းပါး

သည္မဆိုးဘူးလို႔ယူဆ ရေပလိမ့္မည္။

                       ဗ်ည္းမဲ့ သရမဲ့

ပလဝကနဆမညကလခမရခ

စာဖတ္သူတို႔သည္ ဤအကၡရာမ်ားကို ျမင္ေတြရ႐ုံနဲ႔ မ်က္စိေနာက္စရာ ေခါင္း႐ွဳပ္စရာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္ တကယ္လို႔ေခါင္း႐ွဳပ္စရာမလိုပါ တိုရင္းလိုရွင္းဆိုသလို ရွင္းသြားရင္ေပ်ာ္ စရာေလးတစ္ခုျဖစ္ၿပီး စာဖတ္သူရဲ႕ ေခါင္းထဲမွာ အသိတစ္ခုရရွိသြားေပလိမ့္မည္ ပလဝ ကနဆမညကလခမရခ ဟုေသာ အကၡရာ ၁၄ လံုးတို႔သည္ကား ေပါင္းဖက္လိုက္ေသာအခါ စကားသံတစ္မ်ဳိုုးရရွိသြားသည္။ ထိုစကားသည္ကား ရခိုုင္တိုင္းရင္းသားတို႔၏စကားသံပင္ျဖစ္ေနပါသည္ ျမန္မာဘာသာ၌ မမဝဝထထကအက ပထမ ဟူေသာ အကၡရာ ေပါင္းဝါက်ရွိေနသလို ရခိုင္ဘာသာ၌လည္းရွိေနေပသည္။     

      ယခု(ပလဝကနဆမညကလခမရခ) အကၡရာေပါင္းဝါက်ကို ျမန္မာသို႔ဘာသာ

ျပန္ျပ ရလ်င္ ပလက္ဝမွန(စ္)ဆမ မေနက လစာမရခဲ့ပါလို အဓိပၸါယ္ရပါသည္။ (ပလဝ)ဆိုသည္မွာ ျမန္မာဘာသာ၌ ပလက္ဝ ျဖစ္သည္။ ရခိုင္ဘာသာ၌ကား ဝါးဟာရ စကားသံမွာ ပလဝ ပါ ပလက္ဝ ဆိုသည္ကား ရခိုင္ျပည္ေျမာက္ဖက္ အစြန္းဖ်ား အိႏိၵယ နယ္စပ္တည္နယ္ရာက ရခိုင္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ပါ။ (က)ဆိုသည္မွာ ျမန္မာဘာသာ၌ (မွ) ျဖစ္ပါသည္။ (နဆမ) ဆိုသည္မွာ ျမန္မာဘာသာ၌ သူနာျပဳဆရာမကိုေခၚပါသည္။ (ညက) ဆိုေသာ ႏွစ္လုံးေပါင္းအကၡရာ၏ အသံထြက္မွာ ျမန္မာဘာသာ၌ မေနကလို႔ ေခၚဆိုပါသည္။ (လခ)မွာ လစာ ပါ။ (မရခ)ဆိုသည္မွာကား ျမန္မာဘာသာ၌ မရခဲ့ပါလို႔ ေျပာရေပလိမ့္မည္။ ပလဝကနဆမညကလခမရခ ဟုအကၡရာေပါင္းဝါက်ကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္သြားၿပီ ဆိုလွ်င္ ယခုစာဖတ္သူသည္ ရခိုင္ဘာသာစကား တစ္ခြန္းတတ္ေျမာက္ၿပီဟုဆိုႏုိင္ေပၿပီ။

     ဤေဆာင္းပါကို တင္ေပးလိုက္ျခင္း ရြယ္ရည္ခ်က္ကား ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာႏုိင္ငံ သည္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားတို႔ စုေဝးေနထိုင္ရာ အလြန္လွပေသာ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီး တစ္ႏိုင္ငံျဖစ္ေသာ္လည္း မဖြံ႕ၿဖိဳးမတိုးတက္ေသးေသာေၾကာင္း တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး တစ္မ်ဳိးႏွင့္တစ္မ်ဳိးထိေတြဆက္ဆံမႈ အလြန္ေႏွးေကြးေနပါသည္။ ထို႔ေၾကာင္း တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား၏စကားသံမ်ားသည္ တစ္ဦးႏွဳတ္မွ တစ္ဦးနားသို႔ မေရာက္ဘဲ ေလထဲမွာဘဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ေလသည္။ သို႔ျဖစ္ပါ၍ ဤေဆာင္းပါသို႔လာေရာက္ၾကေသာ မိတ္ေဆြမ်ားသည္ မည္သည္႕တိုင္းရင္းသားမဆို ရခိုင္တိုင္းရင္းသားတို႔၏ ဝါဟာရစကားသံ တစ္ခ်ဳိ႕ကိုသိသြား မွတ္သားေစဖို႔ရြယ္ရည္လိုက္ရပါသည္။

                               

           ပန္းခင္းထဲက လမင္းဒ႑ာ

ငါအိုသြားေသာအခါ ငါဟာအရင္က ငါမဟုတ္ဘူး ငါ့ကိုနားလည္ေပးပါ ။ စိတ္ရည္ရွည္ထားဆက္ဆံေပးပါ အစာစားတဲ့အခါ ထမင္းေတြ ဟင္းေတြ အက်ၤီေပၚဖိတ္စင္သြားရင္ အက်ၤီလံုခ်ည္ဖို႔သိဖတ္သိျဖစ္ေနတဲ့ ငါ့ကို   မရြံပါနဲ႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ငါသုတ္သင္ေပးခဲ့တာကို ေက်းဇူးျပဳၿပီး သတိရေပးပါ။   အပ္ေၾကာင္းထပ္မက ေျပာဖူးခဲ့တဲ့စကားေတြ ျပန္ေျပာမိတဲ့အခါ စကားမျဖတ္ဘဲ ေက်းဇူးျပဳၿပီးနားေထာင္း ေပးပါ။   ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ရာဝင္တိုင္း တစ္ေထာင့္တစ္ည ပံုျပင္ေတြ ငါးရာငါးဆယ္နိပါတ္ေတာ္ေတြ ဇာတ္ႀကီး ဆယ္ဘဲ႔ြေတြ စတဲ့ ပံုျပင္ေတြကို မ႐ုိးေအာင္ေျပာရင္ ငါေခ်ာ့သိပ္ခဲ့တာေတြကို သတိရေပးပါ။  မလႈပ္ရွားႏုိင္လို႔ ေရခ်ိုဳးဖို႔ အကူညီလိုတဲ့အခါ ငါ့ကို မၿငဳိျငင္ပါႏွင့္။ ငယ္ငယ္တုန္းက ေခ်ာ့တစ္လွည့္ ေျခာက္ တစ္လွည့္ ေရခ်ဳိးေပးခဲ့တဲ့ ပံုရိပ္ေတြကိုျမင္ေယာင္ေပးပါ။ ေခတ္သစ္ပညာသစ္ေတြကို မသိနားမလည္ခဲ့ရင္ မေလွာင္ပါနဲ႔ ။  ငယ္ငယ္တုန္းက ဘာေၾကာင့္ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းတိုင္းကို စိတ္ရွည္စြာ ငါျပန္ေျဖခဲ့တာကို သတိရ ေပးပါ။  စိတ္သြားတိုင္းကိုယ္မပါ ႏြမ္းလ်ၿပီး လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္တဲ့အခါ ခြန္းအားပါတဲ့လက္တစ္စံုနဲ႔ ငါ့ကို    ကူတဲြေပးၾကပါ။ လမ္းေလွ်ာက္သင္စ အရြယ္တုန္းက တစ္လွမ္းခ်င္းလွမ္းေလွ်ာက္ ေလ့က်င့္ေပးခဲ့တာေတြကို သတိရေပးပါ။ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အိုစာသြားတဲ့ ငါ့ကိုၾကည့္ၿပီး ဝမ္းမနည္းပါနဲ႔၊နားလည္ေပးပါ၊အားေပးပါ။ အရင္တုန္းက လူ႔ဘဝတက္လမ္းအတြက္ ငါလမ္းညြန္ခဲ့သလို   အခုခ်ိန္မွာ ငါ့ဘဝေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အတြက္  အေဖာ္ျပဳေပးပါ။  ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ ေအးျမမွဳေတြကို  ငါျပံဳးျပံဳးေလးလက္ခံၿပီး  အဲဒီအျပံဳးေတြထဲမွာ မဆံုးတဲ့ ငါ့ေမတၱာေတြ ေတြ႕ရမွာပါ။

        ဤေဆာင္းပါးသည္သားသမီးမ်ားအတြက္ ရယ္ရြည္၍တင္ေပးလိုက္ရပါသည္။

သားသမီးတရာကို ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာင့္ေပးခဲ့ျပီးေသာမိဘမ်ားသည္ အိုသြားေသာအခါ၌ သားသမီးတရာကျပဳစုေစာင့္ေရွာင့္ေပးၾကပါမည္လား….?

 Type the rest of your post here.

Posted in: ေဆာင္းပါး