ေလညွင္းတိုက္ခက္၊ ယိမ္းႏ႔ြဲတတ္တဲ့ေအာ္..ပန္းကေလးရယ္...ေလာကအလွ၊ဆင့္သမွ်ပန္းမ်ားလြန္႔ရင္လည္း၊ တစ္ပင္ပ်ိုဳးရင့္တစ္ပြင့္ခ်စ္သူဥယဥ္မွဳအပူ၊ ပန္းကေလးခမ်ာမသိေလရွာ။ပြင့္လႊာဝတ္မွံဳ၊ ညွိဳးမွာစိုးထိုက္ေမတၱာေရစမ္း၊ ဖ်န္႔ပတ္တိုက္တခိုးသည္အခ်စ္မ်ိဳး ၊ဖြင့္ဟမျဖစ္မ်ိုဳသိမ္းရင္မွာ၊တံလွ်ပ္ျဖစ္၏။ပန္းရွိရာသို႔၊ လိပ္ျပာလာတာထူးဆန္းျခင္းမဟုတ္။သိုေလေသာ္လည္းသဝန္တိုတာ၊ ဝမ္းတိူတာေအာ္..ပန္းပ်ိုဳးသူတို႔အလကၤာ..ကာရံမဲ့ေနခဲ့...ခံစားတတ္ၾကပါေစအားလံုးအတြက္ R, J..
0 ထင္ျမင္ခ်က္ေပးရန္:
Post a Comment