အေနာက္တံခါးနဲ႔ အေရွ႕တံခါး

          မနွစ္က ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္တြင္ ပင္တိုင္ေဆာင္းပါးရွင္တစ္ဦးက 'ျမန္မာနိုင္ငံ၏ အေနာက္ဘက္ျခံစည္း
ရိုးကို်းေပါက္ပ်က္စီးေနျပီး အေရွ႕ဘက္တြင္မူ ျခံစည္းရိုးပင္မရိွေတာ့'ဟူ၍ အဓိပၸာယ္မို်း ေရးသားေဖာ္ထုတ္ခဲ့ဖူး
သည္ကို စာေရးသူ အျမဲတေစ သတိရဆင္ျခင္ေနမိပါသည္။ ဆင္ျခင္ သတိရမႈကေန စိုးရိမ္ေသာကမ်ားနွင့္ မေက်
မခ်မ္း ေဒါသအမ်က္ေတြ ေပါက္ဖြားလာရပါသည္။
                  အေနာက္ဘက္ျခံစည္းရိုး ျပႆနာက မေန႔တစ္ေန႔ကမွ ေပၚေပါက္လာခဲ့ျခင္းမဟုတ္သလို အေရွ႕
ဘက္ျခံစည္းရိုးျပႆနာကလည္း ေရွးနွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပုဂံေခတ္စတင္ကတည္းက ဖဲြမီးလို တေငြ႔ေငြ႔ေလာင္ျမိုက္
ေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေရွးျမန္မာဘုရင္အခ်ဳိ႕သည္ ၾကက္ေခါင္းဆိတ္မခံ ေျချမန္လက္ျမန္ တံု႔ျပန္တတ္ၾကသည္။ မိမိ
တို႔ ပိုင္စိုးရာနယ္နိမိတ္ကို က်ဳးေက်ာ္ခ်ဥ္းနင္းသည္ဟူေသာ အသံၾကားသည္နွင့္ ေတြ႔ရာသခ်ဳိ ၤင္း ဓားမဆိုင္းဘဲ
 ျပႆနာကို ေျဖရွင္းခဲ့ၾကသည္။ အေရွ႕ဘက္ျခံစည္းရိုးတစ္ဖက္မွ တစ္ျပည္သားေတြမွာ ထိုစဥ္ကတည္းက ျမန္မာ
တို႔ထက္ အင္အား သာလြန္ေသာေၾကာင့္ ျခံစည္းရိုးကို ေဖာက္ေက်ာ္ရံုသာမက ပုဂံမင္းေန ျပည္ေတာ္အထိပင္ က်ဳး
ေက်ာ္ေစာ္ကားခဲ့ဖူးသည္။ ၁၈/၁၉ ရာစုအတြင္း ကမၻာလႊမ္း တန္ခိုးထြားလာခဲ့ေသာ အဂၤလိပ္နယ္ခဲ့်သည္ ျမန္မာနိုင္ငံ
၏ အေနာက္ဘက္စည္းရိုးကို စတင္ထိပါး၍ ေသြးတိုးစမ္းၾကည့္သည္။ ပိုင္ ေလာက္ျပီဆိုေတာ့မွ ပင္လယ္ေရေၾကာင္း
စစ္ခီ်၍ 'ပထမစစ္ပဲြ'ကိုလည္း ေဒသနွင့္ တနသၤာရီေဒသကို အနိုင္အတက္သိမ္းပိုက္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
            ျမန္မာတစ္နိုင္ငံလံုး အဂၤလိပ္ကိုလိုနီ သံဖေနာင့္ေအာက္ က်ေရာက္ သြားျပီဆိုသည္နွင့္ အေနာက္ဘက္ျခံ
စည္းရိုးေကာ၊ အေရွ့ဘက္ျခံစည္းရိုးပါ ဖရိုဖရဲျဖစ္သြားသည္။ နယ္ခဲ့်က အေနာက္ဘက္ေဒသမွ တစ္ျပည္သား
အေျမာက္အျမားကို သူတို႔၏ ကိုလိုနီအုပ္ခု်ပ္ေရးယနၱရားလိုအပ္ခ်က္အတြက္ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ေခၚယူတင္သြင္း
ေနခိ်န္တြင္ အေရွ႕ဘက္အရပ္မွာ ကပ္သံုးပါးဆိုက္ေနၾကေသာ တစ္ျပည္သားတို႔ကလည္း ျခံစည္းရိုးပ်က္ၾကီးကို ေက်ာ္
လႊား၍ တစ္စိမ့္စိမ့္ တိုး၀င္လာခဲ့ၾကသည္။ ၾကာေသာ္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာ တစ္ျပည္သားအသားမည္းေတြ လႊမ္းမိုးေသာ ေန
ရာျဖစ္လာရာမွ ပဋိပကၡျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ေဒသခံတိုင္းရင္း ျမန္မာတို႔သာ ခံဘက္ကေနခဲ့ၾကရသည္။ မေျပာမျဖစ္ေျပာရလွ်င္
ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ 'ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္'ကို ရိုက္နွက္သတ္ျဖတ္ခဲ့သူေတြပင္လွ်င္ အသားမည္း ျမင္းစီးစစ္ပုလိပ္
ေတြျဖစ္ေၾကာင္း သမိုင္းက အထင္အရွား သက္ေသခံလ်က္ရိွသည္။
         ကိုလိုနီေခတ္တြင္ ျမန္မာနိုင္ငံထဲ၌ အဂၤလိပ္နယ္ခဲ့်အစိုးရနွင့္ ပလဲနံပသင့္ေနခဲ့ၾကေသာ အေနာက္မဇၩိမသားေတြ
အားေကာင္းေနၾကသျဖင့္ အေရွ႕ဘက္မွ၀င္လာသူေတြမွာ ေျခသုတ္ပုဆိုး ေျမြစြယ္ကို်းဟန္ေဆာင္၍ သိုသိုသိပ္သိပ္ ျငိမ္
ျငိမ္၀ပ္၀ပ္ ေနခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ စီးပြားေရးနယ္ပယ္တြင္မူ အေရွ့ဘက္သားေတြက လက္ရဲဇာတ္ရဲနိုင္ၾကသည္။ ျမန္မာ့
ေျမေပၚမွာ အရက္ဆိုင္၊ ဘိန္းခန္း၊ 'ေလာ့ဂ်င္း' Lodging ေခၚ ဇိမ္ခန္းေတြ စတင္တည္ေထာင္၍ စီးပြားရွာသူမ်ားမွာ အေရွ့
ဘက္သား လူ၀ါ၊ လူစြာေတြသာ ျဖစ္ခဲ့ၾကျပီး သူတို႔ေၾကာင္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာတို႔၏ စာရိတၱမ႑ိုင္ ယိမ္းယိုင္ခဲ့ရသည္။
၁၉၄၈ ခုနွစ္ ျမန္မာနိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရခိ်န္တြင္ ျမန္မာ့ေျမေပၚရိွ တိုင္းရင္းသားတို႔အၾကားမွာ အေနာက္ဘက္သားေကာ၊
 အေရွ႕ဘက္သားေတြပါ မနည္းမေနာ။ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ရာပမာ အေျခစိုက္ေနထိုင္ လ်က္သားရိွေနခဲ့ၾကျပီ။ တိုင္းရင္းသူ
တိုင္းရင္းသားေတြကလည္း တစ္ျပည္သားေတြနွင့္ ေဆြးေႏြးမိခဲ့ၾကျပီး ကျပားဗႏၶတ္ေတြက နိုင္ငံသားအျဖစ္ ခံယူခြင့္ရခဲ့ၾကျပီ။
 ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမို်းသမီးတစ္ဦးက အေနာက္ ဘက္သားနွင့္ ေသြးေနွာမိရာက ေပါက္ဖြားလာေသာ သားသမီး
မ်ားမွာ ဖခင္ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာကဲ့သို႔ အလိုအေလ်ာက္ သြတ္သြင္းခံလိုက္ရျခင္းျဖင့္ လူမို်းအားျဖင့္ ကျပားဗႏၶတ္ဆိုေသာ္
လည္း ကိုးကြယ္ရာဘာသာ တရားအားျဖင့္မူ ျပဒါးတစ္လမ္း သံတစ္လမ္းျဖစ္သြားသည္။ ဤသည္ကို ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မ်ဳိးခ်စ္
မ်ားက မခ်င့္မရဲနွင့္ ၾကိတ္မိွတ္သည္းခံခဲ့ၾကရ (သိ႔့မဟုတ္) ေပယ်ာလကန္ ျပဳလိုက္ၾကရသည္။
           ကိုလိုနီေခတ္အခါကတည္းက တစ္ျပည္သားလံုးသည္ ျမန္မာ့ေျမေပၚတြင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းအမို်းမို်း ထူေထာင္ခဲ့ၾက
ရာတြင္ တိုင္းရင္း ျမန္မာတို႔မွာ တစ္ျပည္သားေတြနွင့္ စီးပြားျပိုင္နိုင္စြမ္း နည္းပါးခဲ့ၾကသည္။ 'တရုတ္သူေဌး'၊ 'ကုလားသူေဌး'
ဟူေသာ ေ၀ါဟာရအသံုးအနႈန္းက ၾကီးစိုးေနခဲ့ျပီး 'ျမန္မာသူေဌး'ဟူသည္မွာ ရွားေတာင့္ရွားပါးပင္ျဖစ္သည္။ အေနာက္ဘက္
သားတို႔နွင့္ ယွဥ္လိုက္လွ်င္ အေရွ႕ဘက္သားတို႔က ျမန္မာတို႔နွင့္ ပိုမိုနီးကပ္စြာ ပူးေပါင္းနိုင္ၾကသည္။ အေနာက္ဘက္သား
ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္၊ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္တို႔မွာ ျမန္မာတို႔၏ဗုဒၶဘာသာနွင့္ တစ္ကန္႔စီေနၾကသည္။ အေရွ့ဘက္သား တရုတ္
မ်ားကမူ သူတို႔၏မိရိုး ဖလာနတ္နဂါးကိုးကြယ္မႈမ်ားကေန ျမန္မာနိုင္ငံကဲ့သို႔ ေရာက္ရိွၾကသည္နွင့္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာနွင့္
ေျမာက္ပိုင္းသာသနာ မဟာယနဗုဒၶဘာသာကို ေရာယွက္ကိုးကြယ္ၾကသည္။ သူတို႔၏၀တ္ေက်ာင္း (သို႔မဟုတ္) ဘံု ေက်ာင္း
မ်ားတြင္ 'တရုတ္ဗုဒၶဘာသာ'ဟူေသာ အေရာအေနွာစကားလံုးကိုပင္ ဆိုင္းဘုတ္တင္ေၾကညာထားတတ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
 တိုင္းရင္း ျမန္မာတို႔သည္ အေနာက္ဘက္သားတို႔ထက္ အေရွ့ဘက္သားတို႔အေပၚ 'ဘာသာတူ'ဟူေသာ အျမင္ျဖင့္ ပိုမိုယံု
ၾကည္စြာ ေရာေထြးဆက္ဆံခဲ့ၾကသည္။
           'ဘာသာတူ'ဟူေသာ အျမင္တစ္ခ်က္ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ 'တရုတ္ကျပား'ဆိုေသာ ျမန္မာတရုတ္ဗႏၶတ္ေတြမ်ားသည္
ထက္ မ်ားလာသည္။ သို႔ေသာ္ 'တရုတ္ကျပား'ဆိုသည္မွာ တရုတ္အမို်းသားနွင့္ ျမန္မာအမို်း သမီးတို႔၏ မို်းစပ္သားသာျဖစ္
သည္က ၉၉ ရာနႈန္းမွ်ရိွသည္။ ျမန္မာအမို်းသားက တရုတ္အမို်းသမီးကို လက္ထပ္ထိမ္းျမား ေပါင္းသင္းေပါက္ ဖြားခြင့္ရ
သည္မွာ ရွားေတာင့္ရွားပါး (၁)ရာနႈန္းမွ်ပဲရိွမည္။ တရုတ္သူေဌး မယား ျမန္မာအမို်းသမီးမ်ားစြာကို ေတြ့ၾကရမည္ျဖစ္ေသာ္
လည္း ျမန္မာသူေဌးမယား တရုတ္တစ္ေယာက္ကို ေတြ့ရဖို႔ခဲယင္းလွသည္။ အေနာက္ဘက္သား အမို်းသားမ်ားနွင့္ ေဆြး
ေႏြးေသာ ျမန္မာအမို်းသမီးေတြ မနည္းမေနာရိွၾကေသာ္လည္း ျမန္မာအမို်းသားတစ္ေယာက္ အေနာက္ ဘက္သူတို႔ တရား
၀င္ဇနီးအျဖစ္ ေပါင္းဖက္ေနထိုင္ျခင္းကိုမူ မေတြ့ရသေလာက္ ရွားပါးသည္။ ခု်ပ္ေျပာရလွ်င္ ျမန္မာတို႔သည္ အေရွ႕ဘက္
သားတို႔နွင့္ ေသြးေနွာမႈ ပိုမိုမ်ားျပားသည္။
          ၁၉၆၂ ခုနွစ္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ (ေခၚ) စစ္အစိုးရ အာဏာရ လာျပီးေနာက္ အေနာက္ဘက္သား အမ်ားအျပား
တို႔သည္ သူတို႔၏ ဘိုးဘြားရပ္ရြာ အေနာက္ဘက္သို႔ အလံုးအရင္းနွင့္ အသုတ္လိုက္ အသုတ္လိုက္ ျပန္သြားၾကသည္။
(အေနာက္ဘက္သို႔ ျပန္သြားၾကသူေတြထဲမွာ စာေရးသူနွင့္ခင္မင္ေသာ သတၱမတန္းမွာ စာသင္ဖက္ ေမာင္သိန္းအမည္ရိွ
ဟိႏၵဴကုလားကေလးတစ္ေယာက္လည္း ပါရိွသည္။) ထိုျပည္ေတာ္ျပန္ အုပ္စုၾကီးမ်ားထဲမွာ စီးပြားဓန ေတာင့္တင္းၾကေသာ
 မဇၩိမအႏြယ္၀င္ ကုန္သည္ထိပ္သီးအခ်ဳိ႕ ပါ၀င္သြားၾကသည္။ အက်ဳိးဆက္မွာ လစ္ဟာ သြားေသာ အေနာက္ဘက္သားတို႔
၏ စီးပြားေရးခြင္မ်ားထဲသို႔ အေရွ့ဘက္သား 'စိနသူေဌးၾကီး'ေတြ အလြယ္တကူ ၀င္ေရာက္ေျခကုပ္ယူလိုက္ၾက ျခင္းျဖစ္သည္။
 ကိုလိုနီေခတ္ကတည္းက ျမန္မာ့ေျမေပၚမွာ သူတင္ကိုယ္ တင္ စီးပြားျပိဳင္လာခဲ့ၾကေသာ အသားမည္းနွင့္ အသား၀ါတို႔သည္
ယေန႔အထိ ၾကံုလွ်င္ၾကံုသလို စီးပြားေရးလြန္ဆဲြေနၾကတုန္းျဖစ္သည္။ လက္ရိွကာလတြင္မူ ျမန္မာ့ေျမေပၚမွာ နိုင္ငံသား
အျဖစ္ အေျခစိုက္နိုင္ခဲ့ၾကျပီျဖစ္ေသာ အေရွ႕ဘက္သားတို႔က စီးပြားေရးအင္အားမွာ အားမ်ားစြာ အသာစီးရသြားေပျပီ။
 ဥပမာ လြန္ခဲ့ေသာ (၁၀)လပတ္အတြင္း ျမန္မာနိုင္ငံ၏ အေရွ႕ေျမာက္တံခါးေပါက္ 'မူဆယ္'ကုန္သြယ္ေရးစခန္းတြင္
ကုန္သြယ္မႈေငြေၾကးပမာဏ က်ပ္ေငြသိန္း (၄)ေထာင္ရိွခဲ့သည္။ ျပည္သူတို႔နွင့္ ျပည္ပအေရွ႕ဘက္သားတို႔၏ ကုန္သြယ္
ခိ်တ္ဆက္မႈရလဒ္ဟု ဆိုနိုင္သည္။ အေနာက္ဘက္သားတို႔အားျပဳရာ စစ္ေတြ၊ ေမာင္ေတာ၊ တမူး ကုန္သြယ္ေရးစခန္း
မ်ားမွာ ကုန္သြယ္မႈေငြေၾကးပမာဏမွာ 'မူဆယ္' ဂိတ္မွ အဖ်ားအနားေလာက္သာရိွသည္။
            အေရွ႕ဘက္သားတို႔နွင့္စီးပြားေရးဆက္ဆံမႈက မိမိတိုင္းျပည္အတြက္ အကို်းတရား ျဖစ္ထြန္းေနသည္ဟူေသာ
တရားေသအယူအဆ ဆုပ္ကိုင္ထားသူမ်ားစြာ ရိွသည္။ အခ်ဳိ႕ေသာ တာ၀န္ရိွသူမ်ားကဆိုလွ်င္ အေရွ႕ဘက္သားတို႔ကို '
ေက်းဇူးရွင္ၾကီးမ်ား'ဟုပင္ ေျဗာင္က်က် ေဖာ္ထုတ္ ၀န္ခံခဲ့ဖူးသည္။ ကုန္သြယ္ဘက္သည္ ကုန္သြယ္ဘက္သာျဖစ္ျပီး
ေက်းဇူး ရွင္မဟုတ္ေၾကာင္း 'ဆန္ေပး၍ဆီရ'ျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္း အဘယ္ေၾကာင့္ နားမလည္ သေဘာမေပါက္ၾကပါ
ဘိသနည္း။ ၁၉၆၂ ခုနွစ္မွာ အစျပုခဲ့ျပီး ၁၉၈၈ ခုနွစ္မွာ အဆံုးသတ္နိ႒ိတံ သြားခဲ့ေသာ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရလက္ထက္
တြင္ ျမန္မာနိုင္ငံအတြက္ အၾကီးမားဆံုးျပႆနာမ်ား ဖန္တီးခဲ့ေသာေဒသမွာ အေရွ႕ဘက္ျခံစည္းရိုးဆီ၌သာ ျဖစ္သည္။
ဇာတ္ေပါင္းေလေသာ္ အေရွ႕ဘက္ျခံစည္းရိုးနယ္ေျမတစ္၀ွမ္းတြင္ တိုင္းရင္းသားအမည္ခံ၊ နိုင္ငံသားအမည္ခံ စိနအစစ္
နွင့္ စိနဗႏၶတ္တို႔သာ လႊမ္းမိုးၾကီးစိုးခြင့္ရသြားၾကသည္။ ထိုေဒသတြင္ ျမန္မာ့ပိုင္နက္နယ္ေျမျဖစ္ပါလ်က္ စိနဘာသာစ
ကားက တြင္က်ယ္မင္းမူလ်က္ ရိွသည္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း ရွင္သန္ဖံြ႔ျဖိဳးလ်က္ရိွေသာ ထိုနယ္ေျမတို႔၌ ပင္ပန္းၾကီးစြာ
၀မ္းစာရွာေနၾကသူမ်ားမွာ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ ျမန္မာ လူမို်းေတြသာျဖစ္ေၾကာင္း ရင္နာဖြယ္ေတြ႔ျမင္ရလိမ့္မည္။
ပကတိအေျခအေနအရ ျမန္မာနိုင္ငံအေနာက္ဘက္စည္းရိုးဘက္မွာလည္း ရင္ေလးစရာ (ေျဖရွင္း၍မျပီးစီးနိုင္ေသးေသာ
 အေနာက္ဘက္သား ဘာသာကဲြ လူမို်းကဲြျပႆ နာမ်ား) ရွိေနၾကသည္။ ခန္႔မွန္းခ်က္တစ္ခုအရ အေနာက္ဘက္စည္းရိုး
နယ္ေျမနွင့္ကပ္လ်က္ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာေဒသတြင္ အေနာက္ဘက္ဇာတိသားေတြက (၉၈)ရာခိုင္နႈန္း ေက်ာ္ေက်ာ္
လူဦးေရအသာျဖင့္ လႊမ္းမိုးေနသည္ဟုဆိုသည္။ ဤမွ် ကြာျခားေသာ လူဦးေရအခို်းအဆအရ ေဒသခံတိုင္းရင္းသားတို႔နွင့္
 ပဋိပကၡကို ေရွာင္လဲႊ၍မရနိုင္ေတာ့ေပ။ လႊမ္းမိုးဖိစီးလာေသာ အေနာက္ဘက္သားတို႔ကို 'လူဆင္းရဲဒုကၡသည္'မ်ားအျဖစ္
 ပံုေဖာ္ေပးေနၾကေသာ ျပည္ပအဖဲြ့အစည္းမ်ားစြာလည္း ရိွေနၾကသည္။ စင္စစ္ တစ္ျပည္သားမ်ားသည္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရိွရိွ
က်ဳးေက်ာ္ေနထိုင္ၾကရံုမွ်မက 'သားေရေပၚအိပ္ သားေရနားစား'ေတြသာ ျဖစ္ၾကသည္။
         ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံေတာ္၏ အခ်ဳပ္အျခာပိုင္နက္ထဲမွာ တျဖည္းျဖည္း ျဖန္႔ၾကက္ပိုင္စိုးလာေနၾကသည့္ အေရွ႕
ဘက္သားတို႔၏ ပါးနပ္ေသာ အနုနည္းနယ္ခဲ့်မႈကိုမူ ေဖာ္ထုတ္သတိေပးသူအနည္းငယ္မွ်သာ ရိွၾကသည္။ တာ၀န္ရိွသူအၾကီး
အကဲပိုင္းမွ အေရွ႕ဘက္သားတို႔၏ ျပႆနာကို ေယာင္လို႔မွ်ပင္ ေျပာဆိုသံမ်ဳိးမျဖစ္ဖူးခဲ့ေပ။ ထိုမွ်မက တာ၀န္ရိွသူတစ္ေယာက္
က 'သူတို႔ကို ေၾကာက္ရတယ္ဗ်'ဟူ၍ပင္ ရဲြ႕သလိုလို ခနဲ႔သလိုလို လူသိရွင္ၾကား ေျပာဖူးပါေသးသည္။
         အေနာက္ဘက္တံခါးဖြင့္ရျခင္း၊ အေရွ႕ဘက္တံခါး မရိွရေတာ့ျခင္းမ်ား၏ ရင္းျမစ္တရားခံမ်ားမွာ ယခုအခါ ေျမၾကီး
ေအာက္မွာ အရိုးေဆြး မတတ္ရိွေနၾကျပီ။ သူတို႔၏ ဆိုးေမြကို ဆက္ခံသူမ်ားက တရားခံအသစ္ မျဖစ္လိုလွ်င္ ခိုင္မာလံုျခံဳ
ေသာ တံခါးအသစ္ေတြ ျပန္လည္တပ္ဆင္ရန္ လိုအပ္သည္။ ၾကာလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ အေရွ႕ေနာက္ပံုစံသစ္ နယ္ခဲ်႕
ေတြၾကားမွာ မြန္းၾကပ္အသက္ရွူရပ္သြားနိုင္သည္။

ၾကဴ းနစ္

Posted in: ေဆာင္းပါး