စြဲလမ္းမႈ ျပႆနာ

Monday, May 26, 2014 7daydaily

            

                   ယခုမနက္ ထိုင္း၊ ျမန္မာႏွစ္ႏုိင္ငံႏွင့္ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းမႈမ်ား အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးပါမည္။

ထိုင္းႏုိင္ငံကို လူတစ္ဦး အေနျဖင့္ ေတြးၾကည့္ရလွ်င္ ေဆး ကုသမႈအေရးတႀကီးလိုအပ္ ေနသည့္ လူနာတစ္ဦး

ဟု ဆုိရ မည္။ အရက္စြဲမႈ၊ မူးယစ္ ေဆးစြဲမႈမ်ားကို ေဆး႐ံုတက္ၿပီး ျဖတ္ရသလို ထိုင္းႏိုင္ငံမွာလည္းျဖတ္ေတာက္

ကုသရမည့္ စြဲလမ္း မႈျပႆနာတစ္ခုရွိေနသည္။

           အာဏာသိမ္းမႈကို စြဲလမ္း ျခင္း (Coup Addiction)ပဲျဖစ္ပါ သည္။ စစ္တပ္က ပထမဆံုး အာ ဏာသိမ္း

ခဲ့သည့္ ၁၉၃၂ ခုႏွစ္မွ စတြက္လွ်င္ ယခုအခ်ိန္ထိ ၈၂ ႏွစ္အတြင္း ေအာင္ျမင္စြာ အာ ဏာသိမ္းခဲ့သည္က(၁၂)

ႀကိမ္၊ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈက (၇)ႀကိမ္၊ စုစုေပါင္း (၁၉)ႀကိမ္ျဖင့္ ‘‘ကမၻာ့ ဖလားအာဏာသိမ္းၿပိဳင္ပြဲ’’မွာ ထိုင္းက

 ေရႊဖိနပ္ဆုရဖို႔ က်ိန္းေသ ေနပါသည္။

            အရက္စြဲသူမ်ားက ဝီစကီ၊ ရမ္၊ ဂ်င္၊ ဘရန္ဒီ စသည့္အရက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဘာရရမွီဝဲတတ္ၾက သလို 

ထုိင္းႏုိင္ငံေရး သမိုင္းမွာ လည္း အာဏာသိမ္းမႈမ်ားကို တံဆိပ္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ေႂကြးေၾကာ္သံ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ထုပ္ပိုး

သံုးစြဲေလ့ရွိ ၾကသည္။ ကြန္ျမဴနစ္အႏၲရာယ္ကို ေခ် မႈန္းေရးအာဏာသိမ္းမႈ၊ အရွင္ မင္းျမတ္ကို ကာကြယ္ေရး အာ

ဏာသိမ္းမႈ၊ ဒီမိုကေရစီ ေဖာ္ေဆာင္ေရးအာဏာသိမ္းမႈ၊ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးအတြက္ အာဏာသိမ္းမႈ၊ အာဏာသိမ္းမႈ

ကို ႀကိဳတင္ကာကြယ္ေရး အာဏာသိမ္းမႈ၊ သိမ္းခ်င္လို႔သိမ္းသည့္ အာဏာသိမ္းမႈ စသည္ျဖင့္ အေရာင္စံုမထပ္ေအာင္

 ထုပ္ပိုးျပင္ဆင္ၾကသည္။

             ထိိုင္းႏုိင္ငံေရးရာသီဥတုမွာ အာဏာသိမ္းပြဲ၏ ရြာရန္ရာႏႈန္း ကို ခန္႔မွန္းဖို႔အတြက္ မိုးေလဝသ ပညာရွင္ 

ဆရာဦးထြန္းလြင္၏ အကူအညီမလိုပါ။ ထုိင္းစစ္ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား၏ စကားကိုသာ နား ေထာင္ၾကည့္ဖို႔ ျဖစ္ပါသည္။

 ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားက ‘‘အာဏာသိမ္း မည္မဟုတ္ပါ’’ဆုိလွ်င္ေတာ့ အိမ္ အတြက္ ဆီႏွင့္ ဆန္ကို အျပည့္ ဝယ္ထားရန္

 လိုအပ္ပါလိမ့္မည္။ ရက္အနည္းငယ္အတြင္းမွာ ဘန္ ေကာက္ၿမိဳ႕၏ လမ္းမ်ားေပၚကို တင့္ကားမ်ားလွိမ့္တက္လာဖို႔

 နီး စပ္ေနပါၿပီ။

              ယခုေနာက္ဆံုးတစ္ႀကိမ္ (၁၉)ႀကိမ္ေျမာက္ဂိုးကို သြင္းသူ ကေတာ့ ထုိင္းကာကြယ္ေရးဦးစီး ခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္

ႀကီးပရာယြတ္ခ်န္ အိုခ်ာျဖစ္သည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ေမလ ၁၉ ရက္က စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ၎က ေၾကညာခဲ့သည္။ အာဏာ 

သိမ္းျခင္းလံုးဝမဟုတ္ပါဟု အာမခံသည္။ အာမခံၿပီး ၄၈ နာရီအၾကာမွာေတာ့ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားကတစ္ဆင့္ ၎ကပဲ ႏုိင္ငံ

အာဏာကို ထုိင္းစစ္တပ္ကသိမ္းယူလိုက္ပါၿပီဟု ေၾကညာျပန္သည္။

        အရက္ျဖတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားသူ တစ္ဦးက စိတ္ညစ္မႈကိုအေၾကာင္း ျပၿပီး အရက္ျပန္ေသာက္သလို ထိုင္းႏိုင္ငံသည္လည္း

 အရပ္သား ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းအက်ပ္မ်ားကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး အာဏာသိမ္းမႈ နည္းလမ္းက ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ေသး ပါ။ 

အာဏာသိမ္းမႈမ်ားႏွင့္ ထုိင္း ႏုိင္ငံ မည္မွ်က်င့္သားရေနသည္ ကို ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕လမ္းမ်ားေပၚ တြင္ေတြ႕ႏိုင္သည္။ 

လံုၿခံဳေရးယူ ထားသည့္ စစ္သားမ်ားႏွင့္ တြဲ ႐ိုက္သည့္ ဓာတ္ပံုမ်ားႏွင့္ Selfie မ်ားက အာဏာသိမ္းမႈကို စြဲလမ္း သည့္

 လကၡဏာမ်ားအျဖစ္ ျမင္ ေတြ႕ရသည္။

           ထုိင္းႏုိင္ငံေရးမွာ အာဏာ သိမ္းယဥ္ေက်းမႈ (Coup Culture) တည္ရွိေနသည္ဟု ဩစေၾတးလ် အမ်ိဳးသား

တကၠသိုလ္မွ ႏုိင္ငံ တကာေရးရာကြၽမ္းက်င္သူ ေဒါက္တာနီကိုးလပ္စ္ဖာရယ္လီက ဩစေၾတးလ်ႏုိင္ငံတကာ ဆက္ဆံ

ေရးဂ်ာနယ္မွာ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္က ေရးသားခဲ့သည္။ ထုိင္းႏုိင္ငံေရးမွာ အက်ပ္အတည္းမ်ားေတြ႕သည့္အခါ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္

ရင္ၾကားေစ့ေျဖရွင္းမႈကိုမလုပ္ႏုိင္ဘဲ စစ္တပ္က ဝင္ေရာက္အာဏာသိမ္းျခင္းျဖင့္သာ အဆံုးသတ္သြားေလ့ရွိသည္။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရးေကာင္စီ (Council on Foreign Relations) က အေရွ႕ေတာင္အာရွ

ေရးရာ ကြၽမ္းက်င္သူေဆာင္းပါးရွင္ ဂ်ိဳ ရြာကာလန္ဇစ္ကေတာ့ ထုိင္းစစ္ တပ္၏ သေဘာသဘာဝကို သံုး သပ္သည္။ မည္

သည့္ႏုိင္ငံႏွင့္မွ စစ္ျဖစ္ပြားေနျခင္းမရွိဘဲ ႀကီးထြားေနသည့္ တပ္အင္အားကို ေထာက္ျပသည္။ ထိုင္းႏုိင္ငံတြင္ ၾကည္း၊ ေရ၊

 ေလ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စုစု ေပါင္း ၁,၇၀၀ ခန္႔ရွိေနသည္။ စစ္ သားအေရအတြက္ အခ်ဳိးႏွင့္ ၾကည့္လွ်င္ အေမရိကန္စစ္တပ္ ထက္ပင္

 ပိုမ်ားသည္ဟုဆုိရမည္။ ၎တုိ႔အမ်ားစုမွာ အလုပ္တာဝန္ မ်ား မည္မည္ရရမရွိပါ။ သို႔ႏွင့္ ၎တုိ႔အေတြးအေခၚမွာ ႏုိင္ငံေရး

 တြင္ စြက္ဖက္လႊမ္းမိုးျခင္းျဖင့္ဂုဏ္သိကၡာ၊ အေဆာင္အေယာင္ႏွင့္ အခြင့္အလမ္းမ်ားရဖို႔ကို ဦးတည္ေနသည္ဟု ဂ်ိဳရြာက

 ဆုိသည္။

            ယခုေတာ့ အသက္ (၆၀) ျပည့္ေနသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ပရာ ယြတ္က ပင္စင္မယူမီ ထိုင္းႏုိင္ငံေရး  အက်ပ္အတည္း

ကို  ေျဖရွင္းမည္။ မေျဖရွင္းႏုိင္ေသးလွ်င္ပင္စင္ မယူေသးပါဟု ဆုိလာသည္။ ၁၉ ဂိုးသြင္းသည့္ ထိုင္းစစ္ တပ္ကိုၾကည့္ၿပီး 

ျမန္မာတို႔အား ငယ္ရန္ မလိုအပ္ပါ။ ျမန္မာက ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ တစ္ႀကိမ္သာ အာ ဏာသိမ္းခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထို တစ္ႀကိမ္

က ႏွစ္ ၅၀ ေက်ာ္တည္ တံ့ပါသည္။ ထိုင္းႏုိင္ငံ၏ ျပႆ နာက ႏိုင္ငံေရးအက်ပ္အတည္း မ်ားေတြ႕တုိင္း အာဏာသိမ္းေလ့

 ရွိသည့္ အေလ့အထကို ေဖ်ာက္ ဖ်က္ရမွာျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ျပႆနာက တစ္ႀကိမ္အာဏာ သိမ္းၿပီး တုိင္းျပည္ကို ဆယ္

စုႏွစ္ မ်ားၾကာေအာင္ စစ္မႈျပဳခဲ့သည့္ စနစ္ကို တစ္စစီျပန္ျဖဳတ္ရမွာ ျဖစ္သည္။

              လမ္းမ်ားေပၚကို တင့္ကား မ်ား တက္မလာသည့္တုိင္ အရပ္ ဘက္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၏ ဌာန အသီးသီးႏွင့္ အဖြဲ႕

အစည္းတုိင္း မွာ ဝင္ေရာက္ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည့္ တပ္မေတာ္သားမ်ားႏွင့္ တပ္မေတာ္သည္ ႏိုင္ငံေရး၏ ဗဟိုခ်က္ဆိုသည့္စ

နစ္ကို တစ္ဆင့္ခ်င္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲသြားဖို႔ျဖစ္သည္။

            ထိုင္းႏုိင္ငံ၏ သင္ခန္းစာကို ယူရလွ်င္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ေစ့စပ္ ေဆြးေႏြးေရးမ်ားကို လူ႔အဖြဲ႕ အစည္းအက်ိဳးကိုၾကည့္ၿပီး 

မျဖစ္ ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္သြားႏုိင္ၾကဖို႔ ျဖစ္သည္။ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးမႈမ်ား ကို ေအာင္ျမင္ေအာင္မလုပ္ႏုိင္ လွ်င္ ေနာက္တစ္ဆင့္မွာ

ေတြ႔မည့္ ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္မႈမ်ားက တပ္ မေတာ္အပါအဝင္ တာဝန္ရွိသူ မ်ားကို ထာဝရနာမည္ဆုိးေပးပါ လိမ့္မည္။ယခုအထိေတာ့

 ထိုင္းႏုိင္ငံ က အရက္စြဲလမ္းမႈကို ျဖတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည့္တုိင္ မေအာင္ျမင္ သူဟုဆုိရလွ်င္ ျမန္မာႏုိင္ငံက ျဖတ္ဖို႔ မစဥ္းစားဘဲခုိး

ေသာက္ေန သူဟု ဆိုေကာင္းဆုိႏိုင္လိမ့္မည္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမ်ားစတင္ၿပီး အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္ ေျခ လွမ္းမ်ား လွမ္းျပ

ေနသည့္တုိင္ စြဲလမ္းမႈကို မျဖတ္ႏိုင္သည့္ သေကၤတမ်ားကို ေတြ႕ရသည္။ 

            ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒကို ဆုပ္ကိုင္ထားမႈက သက္ေသျပေနသည္။ႏုိင္ငံတကာ အသိုင္းအဝုိင္း က အနံ႔ခံ၍ 

သိပ္မရႏုိင္သည့္ ‘‘ဂ်င္’’အရက္ကို သံပရာသီးညႇစ္ ၿပီး မွီဝဲဦးမည့္သေဘာရွိသည္။ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာေတာ့ တင့္ကားမ်ား က လမ္းမ်ား

ေပၚမွာ ေနရာယူထားၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ တင့္ကားမ်ားက လမ္းမ်ားေပၚမွာ ရွိမေနၾကပါ။

          တင့္ကားမ်ားက ႏုိင္ငံ၏ စီးပြားေရးေဈးကြက္၊ အစိုးရအဖြဲ႕ ႐ံုး၊ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ႏွင့္ ေရြး ေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္တုိ႔ကို ထိန္း 

ခ်ဳပ္ထားၿပီး ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒက ခြင့္ျပဳထားသည့္ အာဏာသိမ္းမႈ (Constitutional Coup)ဟုပဲ ဆုိရ ပါလိမ့္မည္။။

Posted in: ေဆာင္းပါး